20- ARADIĞINIZ VEFA İSE EN ALASI BURADA

Son yaz, Caddebostan sahilinde yürüyüş yapıyorken, kümelenmiş, eğilmiş, didinen kadınlar gördüm. Yaklaşınca baktım ki; zehirlenmiş bir sokak köpeğini hayata döndürmek için seferber olmuşlar..... Yoğurt tasları, süt şişeleri ellerinde, çırpınıyorlar. Ne yazık ki böyle sahnelere sıkça rastlıyoruz...O insanların hepsini kucaklamak geldi içimden.. Köpek sever misiniz? Bunun için onu tanımanıza yetecek kadar; pek de uzun olmayan bir süre yeterlidir.. Ondan sonra aranızda oluşacak bağı koparmanız çok zor. O sizi öyle bir bağlar ki ! Bu varlık Allah'ın insanlara bir lutfudur. Tanıyıp sevmemek olası değildir. O'nun size göstereceği kayıtsız, şartsız sevgiyi, bağlılığı hiçbir canlıda bulamazsınız. (Elbette annenizi, babanızı dışarda tutarak). Üzüntünüzü anlar, sevincinize katılır. Ben burada ayrımcılık yapar, ille de sokak köpekleri derim. Onların gözlerine biraz derince bakın, onlar da size derin derin bakarlar, donuk, cam gibi, boş bakmazlar. Gözlerinde hüzün vardır Açlık, soğuk, insanların çoğu tarafından itilip kakılmaktan, acı çekmekten kalanları o gözlerde görürsünüz. Sokak köpeklerini, kendi küçük, sesi büyük ve dayanılmaz, cazgır köpeklerle yanyana bile koymam... Bilen bilir... Kimsesizlikten, yalnızlıktan bunalan ya da bir acı yaşamış olup bununla baş etmede zorlanan insanlara en çabuk şekilde bir köpek sahibi olmalarını öneririm. Yalnızlıklarını giderecek, acılarını azaltacak böyle etkili başka bir ilaç yoktur. Kendinizi çok iyi hissedecek, karşılıksız dostluğunu veren, vefalı, duygusal bir arkadaş sahibi olacaksınız.. Ama ne yazık, bir kesim var ki, bu canlılara yapılan yardımlara, gösterilen sevgiye pek kızıyorlar. Karşı duruşlarının klişeleşmiş ifadesi de ''sokakta insanlar aç geziyor'' Geçenlerde, haşladığım koyun kemiklerini işimi gücümü bırakıp, semtimize yer edinip aramızda yaşamaya çalışan Alman kurdu kırması köpeğe vermeye gittiğimde, üstü başı düzgün, kır saçlı bir adam, yanımdan geçtiyse de, yarım dönerek aynen o cümleyle karşı çıktı bana. ''İnsanlar aç geziyor'' diye. Ben de ona çıkıştım. ''Sen onların ucundan tut, ben bunların, kimimiz hangisini isterse ona yardımcı olalım. Onlar aç geziyor diye bunlar da açlıktan ölsün mü?'' dedim, aklı yatmadı. Onun yediği bunun midesine dokunuyor zira.. Yıllar önce buzlar arasına sıkışıp kalmış, ölmek üzere olan iki balinanın hayatını kurtarmak için, işbirliği yaparak, tüm olanaklarını seferber eden Batı dünyasının çabaları (insanlara aynı duyarlılık gösterilmiyor gerekçesi ile) eleştirilmişti. Yıllar yılı çingenelerin elinde maskara edilen, sömürülen, kullanılan, burnu yırtılmış, gözü kör olmuş ayılara Batı'nın uzattığı yardım elini de insanlar kıskanmış, çok görmüşlerdi. Bayram geleneğiydi ayı oynatma. Eğlence adına yapılırdı ama şahsen bana hüzün verir yüreğimi burkar, tersine bayramın tadını kaçırırdı. Öyle ya, güçlü kuvvetli bir hayvanın kukla durumuna düşürülmesi çok acıklı.. (Şimdiki çocukların aklı almaz böyle eğlence olabileceğini )...... Bu aciz haldeki hayvanların istismarına, bu ilkelliğe son veren Batı'nın müdahalesi için hayvan sevenler adına minnettarım. Çok şükür o olaylar tarih oldu. Sevimli dostlarımız için girişilen çabaları eleştirenler her zaman çıkacak. ''Öncelik insanların!'' dyenlerin göremediği bir gerçek var. Balinaların, ayıların v.b. nesli tükenmeye yüz tutmuşken, insanlar kontrolsuz bir şekilde çoğalıyor. Eeee, ekonominin en basit kuralı: Kıt olan nesnenin değeri artıyor, gereğinden fazla olanın değeri azalıyor. Azalan hayvanlar olduğuna göre Batılı'ların onları yaşatma telaşını anlamak hiç zor değil. Birinden birine öncelik vermeye uğraşmayın. Önceliği hayvan olanlar hayvanlara... Önceliği insan olanlar insanlara el uzatsınlar. Birinin elinden tutun da hangisi olursa olsun! Hoşcakalın